(شاخه: درسي)
ارسال شده توسط hesami
پنجشنبه 4 آذر 1389 - 07:23:29
ءَ أَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَئهَارَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّئهَا
وَ أَغْطَشَ لَيْلَهَا وَ أَخْرَجَ ضحَُئهَا
وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَئهَاأَخْرَجَ مِنهَْا مَاءَهَا وَ مَرْعَئهَا
آيا شما به خلقت سختتريد يا اين آسمانى كه او بنا نهاده؟ سقفش را برافراشت و بپرداختش، (شبش را تاريك كرد و روشنايىاش را آشكار ساخت،
و پس از آن زمين را بگسترد، و از آن آب بيرون آورد ((نازعات 27 تا 31))
خداوند فرموده بعد از خلقت زمین و آسمان زمین را گسترش دادیم و آبها را بیرون آوردیم. گسترش زمین در اینجا به معنی گسترش خشکی ست. گسترش خشکی یعنی گسترش قاره ها و گشترش قاره ها یعنی جدا شدن آنها از همدیگر و گسترده شدن آنها در سطح زمین. همانطور که می دانید ابتدا قاره ها به هم متصل بودند بعد از هم جدا شدند و آب بین آنها را گرفت و این قاره ها در زمین گسترده و پخش شدند.
حال سوال ما از کسانی که مدعی هستند قرآن را پیامبر اسلام آورده اینست که یک شبان عرب در 1400 سال پیش از کجا می دانسته قاره های زمین بعد از مدتی از هم جدا شده و بینش را اب گرفته مگر نه اینکه آلفرد وگنر آلمانی در قرون اخیر به این نتیجه رسیده. در اینجا می گوییم افلا تعقلون؟ آیا این نشانه ها را نمی بینید و درش تعقل نمی کنید؟
در سال 1912 آلفرد وگنر ژئوفيزيكدان و هواشناس آلماني با ارائه يك سخنراني وانتشار كتابي با عنوان "منشا قاره ها و اقيانوس ها" نظريه اشتقاق قارهاي را براي اولين بار و به طور جدي مطرح كرد. وي بر اساس شواهد گردآوري كرده خود اعتقاد داشت كه در گذشته قاره ها توده اي يكدست و به هم پيوسته بوده اند و قاره هاي جنوبي امروزي در پيرامون قطب جنوب آن زمان و قاره هاي شمالي نيز در استوا قرار داشته اند. وگنر اين مجموعه قاره اي را پانژه آ Pangaea به معني "تمام زمين" ناميد و اقيانوس دربرگيرنده آن را پانتالاسا Panthalassa نام نهاد.
اين ابر قاره در حدود 200 ميليون سال پيش يعني اوائل دوران دوم در مناطق گوناگوني دچار شكستگي شد و قطعات حاصل، از آن زمان به كندي اما پيوسته در حال پراكنده شدن بر روي سطح كره زمين هستند.
الكساندر دوتوا زمين شناس آفريقاي جنوبي در سال 1937در كتاب "قاره هاي سرگردان ما" نظريه جدايش قاره اي را به گونه اي جديد مطرح ساخت كه بر اساس آن، در آغاز دو ابرقاره اصلي به نام هاي لوراسيا Laurasia در شمال و گندوانا Gondwana در جنوب وجود داشته اند و بين آنها را اقيانوسي به نام تتيس Tethys در بر مي گرفته است. ابر قاره شمالي در بر دارنده امريكاي شمالي، گرينلند، اروپا و آسيا و ابرقاره جنوبي شامل امريكاي جنوبي، قطب جنوب، افريقا، ماداگاسكار، هند و استراليا بود
گزيده اي از زندگي آلفرد وگنر پيشنهاد دهنده ي فرضيه ي رانش قاره اي (Lfred Wegner)
دانشمندان آدم هاي كليشه اي نيستند كه تمام روز را با روپوش بلند و سفيد آزمايشگاهي بگذرانند ، آن ها آدم هايي مانند ما هستند.
در تمام مدتي كه وگنر در برلين دانشجو بود براي دريافت درجه ي دكترا در اخترشناسي كار مي كرد ، هر گاه امكان مي يافت گريزي به كوهستان مي زد تا با كوهنوردي و اسكي ، توان خود را افزايش دهد. او اميدوار بود كه روزي مجال يابد در گرينلند جزيره اي پهناور و پوشيده از يخ امّا ناشناخته به كاوش بپردازد. در 26 سالگي اين فرصت را يافت، و پست خود را به عنوان دستيار مركز بررسي هاي هوا نوردي سلطنتي ليندنبرگ ترك كرد و به عنوان يك هواشناسي به گروه اعزامي دانمارك پيوست.
گروه دانماركي (1908-1906) درشرايطي طاقت فرسا كار خود را انجام داد. در پي اين سفر وگنر يك كار آموزشي در هوا شناسي و اختر شناسي در دانشگاه مابورگ به دست آورد و در ژانويه 1912 نخستين اظهار نظر خود را درباره ي جابه جايي قاره اي در دو مقاله ارائه كرد كه در انجمن زمين شناسي فرانكفورت و انجمن پيشرفت علوم ماربورگ قرائت شد. اين مقاله در اواخر بهار، درست پيش از آن كه عازم دومين سفر اكتشافي به گرينلند شود، به چاپ رسيد.
در اين سفر يك دنده ي وگنر در 16 سپتامبر شكست ولي ظرف يك ماه سلامت خود را بازيافت. نخستين كتاب وگنر ( منشاء قاره ها و اقيانوس ها) در سال 1915 به آلماني منتشر شد و تا سال 1929 چهار بار تجديد چاپ شد.
در 1930 وگنر با يك گروه 20 نفري عازم اكتشاف دقيق گرينلند شد. اما در 27- اكتبر وگنر و همراهش در سرماي زمستان (50- درجه سانتي گراد)گرفتار شدند و تصميم گرفتند زمستان را همان جا بمانند. آن ها در اول نوامبر پنجاهمين سالروز تولد وگنر را جشن گرفتند. بهار سال بعد يك گروه امدادي جسد وگنر را كه در ميان برف ها دفن شده بود يافتند. گرچه او زنده نماند تا پذيرش عمومي فرضيه اش را شاهد باشد اما پيشتاز مطرح شدن ايده اي بزرگ بود كه زمين ساخت ورقي نام گرفته است.
وی استاد دانشگاه ماربورگ بود و در سال 1911 زمانی که وی در کتابخانه دانشگاه مشغول مطالعه بود پی به شباهت فسیل های شناخته شده در لایه های زمین شناسی قسمت هایی شد که در حال حاضر توسط اقیانوس از یکدیگر جدا شده اند. وی به شباهت مرز قاره ها به یکدیگر توجه کرد و بیان داشت به نظر می رسد که قاره ای بزرگ توسط یک اره مویی در طول مرز کنونی بریده شده است. اما برای اثبات این ادعا وگنر باید به جمع آوری شواهدی می پرداخت تا فرضیه خود را ثابت کند. وی اعتقاد داشت که بر اساس شواهد فسیلی یک ابرقاره در 200 میلیون سال قبل وجود داشته که به قطعات مختلف و قاره های کوچکتر تقسیم شده است. وگنر از عوارض زمینی، فسیل ها و آب و هوا به عنوان شواهد پشتیبان فرضیه خود در مورد اشتقاق قاره ها استفاده کرد. مثال هایی از عوارض زمینی مانند رشته کوه های آفریقا و امریکای جنوبی که پس از کنار هم قرار دادن دو قاره در یک خط قرار می گرفتند، همچنین لایه های ذغال دار در اروپا که با لایه های ذغال دار امریکای شمالی تطابق داشتند ارائه شد. وگنر متوجه شده که فسیل های خزندگان مانند مزوساروس و لیستروساروس در محل هایی یافت می شوند که امروزه توسط اقیانوس از یکدیگر جدا افتاده اند و خزندگان نمی توانسته اند این مسیر طولانی را شنا کرده باشند.
پس وگنر نتیجه گرفت که آنها در یک سرزمین واحد در کنار هم زندگی می کرده اند. از سال 1912 وی آشکارا به دفاع از انگاره "اشتقاق قاره ای" پرداخت و بیان داشت که قاره های امروزی در ابتدا به یکدیگر متصل بوده و یک سرزمین واحد را تشکیل می داده اند. در سال 1915 وگنر در کتاب "منشا قاره ها و اقیانوس ها" (The Origin of Continents and Oceans (Die Entstehung der Kontinente und Ozeane)) انگاره خود را منتشر کرد و نام "پانگه آ"( به معنی همه سرزمین ها) را برای ابرقاره اولیه انتخاب نمود. وی در این کتاب شواهد فراوان و متنوعی را از علوم مختلف برای انگاره خود بیان کرد. انگاره وی در دهه 1920 گسترش یافت و شواهد مبسوطی به آن افزوده گردید. آخرین شواهد مربوط به مشاهدات مهمی از اعماق اقیانوس هایی بود که از نظر زمین شناسی بسیار جوان بودند و علم اقیانوس شناسی بود.
با توجه به شواهد زیاد و اتفاقی که وگنر برای انگاره اش جمع آوری کرده بود اما وی نتوانسته بود تا مکانیزم متقاعد کننده ای را برای آن ارائه دهد. بنابراین تنها تعداد کمی از دانشمند ان از ایده های او پشتیبانی کردند که از آن جمله می توان به الکساندر دوتویت از افریقای جنوبی و آرتور هلمز از انگلستان اشاره کرد. در سال 1924 ویرایش امریکایی انگاره وگنر منتشر شد و انجمن زمین شناسان نفت امریکا (AAPG) کنفرانسی را در مخالفت با فرضیه اشتقاق قاره ای ترتیب دادند.
این خبر از طرف آموزشها
( http://mail.amozeshha.ir/news.php?extend.36 )